De laatste weken heb ik diep nagedacht over Het Momentum. Hoe moest ik daarmee verder zonder mijn vaste basis en inspiratiebron; mijn moeder en haar medebewoners in het verpleeghuis? De mooie momenten voor de andere bewoners, de enthousiaste inzet van onze vrijwilligers en de vele hartverwarmende reacties nadien hebben me gesterkt in mijn overtuiging dat Het Momentum door moet. En zo kan mijn moeder ook iets moois nalaten voor vele andere mensen, die ook worden getroffen door dementie. Ik vertel er meer over in mijn gastblog voor het ministerie van VWS.
