Aldus de echtgenote van meneer, die in het verpleeghuis woont. Ik kom haar toevallig tegen als ik de honden uitlaat. Mevrouw vertelt dat deze engel elke woensdag haar man bezoekt, waardoor zij een vrije dag heeft. “Een hele dag voor mezelf, het is echt fantastisch”, zegt de echtgenote. “En wat is ze geweldig met mijn man! Ze neemt hem overal mee naar toe, naar het Kasteel, naar de ijssalon, naar het dorp. Echt zo fijn! Ze geeft er ook helemaal niets om hoe mijn man erbij loopt, ze heeft er begrip voor dat hij soms rare combinaties aan heeft omdat hij dan niet geholpen wil worden. Als iemand er iets van zou zeggen, zou ze reageren dat meneer op leeftijd is en zelf mag weten wat hij draagt, zegt ze. En zo is het!”

Trots en dankbaar

Mevrouw is zo blij met deze vrijwilligster, ze noemt haar een engel, een godsgeschenk. Prachtig toch! “En niet alleen voor mijn man, maar ik kan ook zo fijn met haar praten. Ik ben echt zo dankbaar…”, besluit ze. En dat zijn wij ook. Dat er zulke geweldige vrijwilligsters zijn, die zich hebben aangesloten bij Het Momentum. Trots en dankbaar, dat zijn de enige woorden die hierbij passen…