Wat kan er nog wel
“Vindt Pip het hier wel leuk?”
Die vraag stelde mevrouw me meerdere malen, tijdens onze wandeling in de bossen bij Landgoed Grootenhout. We gingen voor het eerst mee met de wandelclub en Pip, mijn hond, was ook van harte welkom. Mevrouw houdt erg van honden dus een groter plezier kunnen we haar niet doen. Als ik haar vroeg hoe ze het vond de eerste keer met deze wandeling glimlachte ze en zei dat het goed was. Maar of Pip dat ook vond, vroeg ze direct daarna. Na mijn bevestiging vervolgde ze gerustgesteld haar weg. Dus heerlijk gewandeld, al vond mevrouw het tempo van de rest van de groep best wel laag en vroeg ze me een paar keer fluisterend hoe oud die mensen wel niet zouden zijn.
Genieten hoor!
Teruggekomen in een van de ruimtes van de ‘dagbeleving’ gingen we koffie drinken. Mevrouw nam direct het heft in handen en verzorgde twee kopjes heerlijke koffie voor ons. Het was een gezellig geroezemoes, van alle leden van onze wandelclub en van andere aanwezigen. Wij zaten heerlijk in twee leunstoelen bij de haard, met echt vuur. Gezellig.
Pip speelde de hoofdrol, van alle kanten klonk zijn naam en werd hij aangehaald. Hoewel hij in het begin nog wat moest wennen aan alle aandacht en de drukte, kwam dat later meer dan goed. Languit voor de haard liet hij zich verwennen. Wat een leven;-). Eenmaal weer terug bij Woodsplace was mevrouw al uit mijn jeep voordat ik aan de andere kant van de auto was. Zij liep naar de achterdeur om te kijken hoe het met Pip was. Dat ging helemaal goed en hij durfde daarna ook zelfs langs de paarden, ditmaal zonder blaffen en rennen. Mevrouw genoot van het buiten zijn, de paarden en van Pip. Mooi om te weten dat ze dit voortaan elke dinsdag mag doen in haar nieuwe woonomgeving.
Nieuwe vrijwilliger
Tot slot; ik denk dat we er een vrijwilliger bij hebben bij Het Momentum. Enthousiast, betrokken, met uithoudingsvermogen, geliefd bij de bewoners en met een hoog knuffelgehalte; Welkom bij de club, Pip! Hier gaan we een gewoonte van maken! Dat moet trouwens ook van mevrouw!