Valt er nog wat te lachen in het verpleeghuis?

Een rare vraag misschien, want veel mensen denken nog altijd dat er alleen maar ellende en verdriet heersen binnen een verpleeghuis. Natuurlijk is dementie een zeer verdrietig proces maar gelukkig wordt dat bij veel mensen iets lichter door de mooie momenten, waarvan ze nog heel erg genieten. En waarbij nog volop wordt gelachen!

Kapper

Ik denk aan onze cabriorit, die we verzorgden voor de bewoners van een verpleeghuis in Geldrop. Iedereen genoot volop. Mooie anekdotes en herinneringen kwamen weer boven en iedereen genoot van het ritje in de mooie, felrode cabrio’s. De mooiste uitsmijter van die dag was de opmerking van een zeer enthousiaste dame, die straalde van oor tot oor, terwijl ze door haar verwaaide kapsel streek. “Het was geweldig en gelukkig was ik nog niet naar de kapper geweest!” Hilariteit alom.

Hordes

Of de meneer, die zich bewust was van zijn hallucinaties. Hij zag geregeld hordes in de huiskamer van het verpleeghuis. Hij was zich ten volle bewust van het feit dat hij zich dit verbeeldde maar zag ze toch. Hij riep dan altijd “Zuster, ze zijn er weer!” waarop een aantal zorgmedewerkers vroegen waar ze stonden en daar dan zogenaamd overheen sprongen. Hilariteit alom, ook bij meneer. En over meebewegen gesproken, dé manier om om te gaan met mensen met dementie…

Piet

Of de mevrouw, die haar buurman aan tafel steevast Piet noemde, terwijl hij heel anders heette. Mevrouw was wat hardhorend dus ze kreeg vaak een briefje onder haar neus geschoven waarop de juiste naam van meneer stond. Hilarisch toen ze dat briefje las, de juiste naam mompelde en zich toen tot haar buurman wendde met de woorden “Sorry Piet”… Zelf moest ze daar het hardst om lachen.

Er wordt dus zeker nog heel wat afgelachen in het verpleeghuis. En ja, zeker ook door de bewoners! Wil jij ook wat betekenen voor iemand met dementie en met een uurtje per week de lach terugbrengen op iemands gezicht? Kom dan ook bij ons vrijwilligerscollectief!