“Het terras hoort erbij!”

De grote glimlach die deze opmerking begeleidt laat zien hoeveel mevrouw geniet van haar wekelijkse bezoekjes met onze vrijwilligster Astrid. Elke week lekker naar buiten, even uit dat verpleeghuis. Naar de markt en steevast een terrasje doen. Tja, en hoe moet dat nou straks, als het weer dat niet meer toelaat in het najaar? Astrid weet het allang. “Dan gaan we met de auto naar de tuincentra in de buurt, naar de kerstshows, etc.”

Stralend…

Mevrouw straalt. Ook al was ze zich zojuist bewust van haar falende geheugen toen ze zich verontschuldigde omdat ze mij niet meer herkende; ze geniet met volle teugen van wat er nog wél kan. Zoals een terrasje pikken!

Een uurtje per week

Geweldig toch hoe blij we iemand nog kunnen maken! Gewoon door elke week een uurtje iets met haar te ondernemen. Kleine moeite, enorm groot plezier. Zowel voor mevrouw als voor Astrid, want ze genieten samen oprecht van dit wekelijkse uitje. En voor de echtgenoot van mevrouw, die toevallig gisteren Astrid nog belde om haar weer te bedanken, omdat hij zo dankbaar is voor deze afleiding voor zijn vrouw en dit moment van rust voor hem. Echt fantastisch!