Gooi eens een balletje op!

Het is rustig in de huiskamer. De bewoners zitten aan tafel, eenieder verzonken in hun eigen gedachten. Sommigen dommelen wat weg. Fijn, zo’n rustig moment. Ah, daar wordt de bewoonster wakker, met wie ik zo goed kan opschieten. Ze kijkt op en lacht naar me, zwaait met een hand. Ik kijk even naar mijn moeder, ook zij is weggedommeld aan haar tafel. Dus ga ik even bij de lachende mevrouw zitten.

Samenspel

Op die tafel ligt een balletje, een stressbal. Ik neem plaats tegenover mevrouw en rol de bal zachtjes naar haar toe. Ze reageert alert en houdt de bal tegen. Zachtjes geeft ze er een tikje tegen en jawel, de bal rolt mijn kant op. Zo zacht, dat ie het net niet haalt.

Dit spelletje herhalen we een tijdje, net zolang tot mevrouw de bal echt hard gooit. Ze schatert het uit als ik mis en de bal moet gaan oprapen. Langzaamaan worden de bewoners aan tafel wakker en reageren op ons samenspel. We betrekken hen een voor een in ons spel.

En dat werkt! De meneer op de kopse kant heeft duidelijk een sportverleden, hij is waakzaam en fanatiek en reageert snel. Die meneer aan de overkant, die altijd ineen gedoken zit met stramme handen, haalt zijn hand voor zijn mond weg en strekt zijn vingers. Hier vermoed ik een tennisverleden, want tot mijn verbazing serveert en smasht hij met zijn rechterhand, alsof deze een tennisracket is. En dan die andere dame op de kopse kant. Tot mijn grote verbazing houdt ze een bal tegen die per ongeluk haar kant op rolt en geeft ze die een duwtje terug. En dat terwijl zij altijd heel erg in zichzelf is gekeerd.

Prachtig!

‘Psssst’

Even terug naar de mevrouw met wie ik het spel begon. Zo nu en dan hapert haar hand en weet ze even niet meer hoe ze de bal moet loslaten om te kunnen gooien. Dat maakt haar verdrietig. We tonen haar hoe ze dat moet doen en bij het loslaten van de bal maak ik een ‘psssssst’ geluid, om aan te geven dat daar iets moet gebeuren. En dat werkt. Als ik later weer aan de andere tafel zit bij mijn moeder hoor ik nog steeds schaterlachen van de andere tafel. En als mevrouw weer een keer vastloopt, maak ik het geluid nogmaals en dan zie ik de bal weer rollen.

Ook zin?

Zo simpel kan het zijn. Een stressballetje en wat aandacht. In plaats van weer een uur slapen hebben we nu gelachen en zijn we even actief bezig geweest. Heeft u ook zin gekregen om eens een balletje op te gooien tussen deze mensen? Dat kan altijd! En als u daarin begeleid wilt worden, neemt u nu even contact op met www.hetmomentum.nl. Wij heten u graag van harte welkom in ons team van vrijwilligers!

Tot slot

Ik draag deze column op aan de vrolijke mevrouw uit deze column, die onlangs plotseling overleed. Wat gaan we haar missen. Haar vrolijke zwaai als groet, onze vele gesprekjes en haar brede lach. Blij dat we samen veel mooie momenten als deze hebben meegemaakt!